Fakirlik, sağlıktan yoksunluk, iflas etmişlik, üst üste gelen kazalar-belalar… Bunların her birini yaşamış insanlara bizler ‘bahstızlık’ ibaresini yapıştırıp orada bırakırız, öyle değil mi? Üstüne bir de uzaktan acır, üzülürüz. Ve hep deriz nedense bu hayatta bazı insanlar daimi bir deneme-sınama tahtası gibiyken, bazıları adeta pamuk döşenmiş yollardan geçerek her istediği varışa ulaşır. Yani biz öyle görüp değerlendiririz. Sorarım şimdi size sahiden deneme- sınama içinde olmak bahtsızlık mıdır? Onlar bizim şu garip dünyamızın bahtsızları mıdır, ne dersiniz?

 Yaşama hangi noktada durup bakıyorsanız kapsama alanını o şekilde görüp değerlendirirsiniz. Oysa hayatın bir değil birden çok ayrı noktasında durmuşsanız gerçeğin yahut gerçek gibi bu dünyada yaşanılan şeyin pek de öyle olmadığını anlarsınız. Yani sağlığınızla, paranızla, canınızla sınanıyorsanız bir ayrıksı ot gibisinizdir ve hala hayatta dimdik ayaktasınızdır. Şu anda hala bulunduğu durumdan hangi şart ve koşulda olursa olsun ‘bahtsızım’ diye içinden geçiren varsa bunu derhal bir kenara bıraksın. Bıraksın ki hepimizin şu canım dünyaya getirilişimizin Yaradan tarafından bir sebebe bağlandığının farkına varsın. 

Bırakalım kendimizi, etrafımızı; dünya tarihinde öyle ‘bahtsızlar’ vardır ki, bu bahtsızlıkları bazen dünyanın ve devrinin kaderini değiştirmelerine sebep olmuşlardır. Bunlardan biri hemşirelik mesleğinde çığır açan ve adeta bu mesleği ve mesleğin ilkelerini dünyaya kazandıran isim Florence Nightingale’dir. Hemşireliği meslek haline getiren bu şifa meleği yaşamının yarısını, bir kısmı yatalak şekilde olmak üzere hastalıklı şekilde geçirmiştir. Ölümünden sonra kimi tarihçiler onun hastalıkları anlamak adına kendinde hastalık ‘uydurduğunu’, manik depresif yani psikiyatrik sorunları olduğunu söyledilerse de onun  bu ‘bahtsızlık’ durumunu insan sağlığının iyileştirilmesi adına kullandığı açıktır. O bahtsızlığını sineye çekenlerdendir. Yahut Leonardo Da Vinci..İtalya’nın bir dağ kasabasında Arap bir köle kadının gayrimeşru çocuğu olarak dünyaya gelmiştir. Ne annesi ne de babası tarafında kabullenilmeyen bu çocuk, bulunduğun devrin ve şu ana dek dünya tarihinin nadir dehalarındandır. Resim başta olmak üzere mimari, müzik, mühendislik, anatomi gibi pek çok alanda üretkenliği dünya tarihine ve evrenin defterine not düşülmüştür. Sizce bahtsız mıdır? Hayır. Yalnızca bahtsızlığı sineye çekmiştir.

Başta İslam dininde olmak üzere diğer dinlerde ve inanışlarda da yer alan ‘hayır’ ve ‘şer’ kavramının da bu çerçevede var olduğunu düşünüyorum. Ve buna inanmak belki de hayatı bu anlamda anlamaya biraz da olsa yardımcı oluyor.

Şimdi hala kendine bu sebeple işkence çektiren varsa lütfen bunu bir kenara bıraksın ve her türlü zorluğu yaşamanın keyfine, başarmanın ise hayaline kendini bıraksın.

Ne varsa elde yalnızca ‘şu an’dır, unutulmasın.

AY’IN HER HALİ GÜLENAY

Gülenay Elmacı. 26 yaşında yakalandığı lösemiden kurtulmak için yapılan ilik nakline bağlı sıkıntılar sebebiyle hayata gözlerini yakın zamanda yumdu; başka ve hatta çok daha makbul bir yaşamda gözlerini açtı. Gülenay’ın elleri kadar küçük olmayan bir kalbi, güneşi kıskandıran ışığı, içine daldığınız mavi-yeşil gözleri vardı. Şimdi gerçekten gökyüzünün bir meleği olarak dolaşıyor. Hür, özgür ve bir o kadar huzur içinde. Umarım kulağıma adını fısıldadığın çocuğun ‘Güneş’ine  kavuşmuşsundur. Şimdi benim, bizim için artık Ay’ın her hali Gülenay. Nurlar içinde yat inşallah. Mekanın Cennet olsun Gülüş...

Feride Hande Gemici

www.handegemici.com