Hafta içerisinde Ulusal Fotoğraf Amatörleri Derneği için bir fotoğraf sunusu gerçekleştirdim. Hazırlık aşamasında nasıl bir konu üzerine fotoğraflarımı belirleyebilirim diye fotoğraf elemelerimi yaptım. Bir de baktım ki seçtiğim fotoğraflarda insan öğeleri daima yalnız ve tek..O halde sunumun konusu yalnızlıklarımız üzerine olmalıydı. İsmi ise Yalnızlıklarımız..
      Yalnızlık, büyük kalabalıklar içerisindeyken de, bomboş bir yolda tek başına yürürken de insan ile bütünleşmiş bir haldir. Bu hâlin her zaman farkına varmayız. Oralı olmayız pek tabi. Ama tuhaf ve insanın bir tarafını aciz bir tarafını güçlü hissettiren bu durum yaşamsal tercihlerimizin de önemli bir nedenidir. Yalnızlık gün gelir bizi aciz yahut daha zayıf hissettirirse kalabalıklara kaçarız. Sosyal hayatı daha bir önemseriz. Görünüşte daha dışa dönüğüzdür aslında. Güçlü bir zırh geçiririz zayıflığımızı göstermemek için eşe, dosta, düşmana..Oysa o kalabalıklardaki herkesin en az bir çift 'tekliği' 'yalnızlığı' mevcuttur, bilmeyiz. Hoş değildir bu yüzden bu tip bir yalnızlık. İnsanı daha çok kendinden uzaklaştırır. Kötü madde alışkanlıgı gibi kendinden kaçmak için kalabalığın yalnızlığına sığınmaya başlarsın. Kendine yabancılaşırsın.
Oysa nasıl konuşlanacağını bilirsen bir  taraftan güzel birsey de olabilir 'yalnızlık'. Kalabalıklardan kendine kaçmanın tadını alırsın. Keşfedersin. Öğrenirsin. En mühimi alışırsın bu duruma. Kendine kaçarak yalnızlaşmak, alışkanlık yapar insanda. Sessizleşir, ehlileşirsin de çok konuşan, çok bilenlere inat. Yalnızlığın güç de olsa güçlendireceğini artık bilirsin. 

    İşte yalnızlıkların tanımlamasını yazınsal paylaşımin yanında görsel olarak da yapmak istedim. Bu sebeple 'Yalnızlıklarımız' ın birkaç fotoğrafını naçizane, beğenilerinize sunarım.

Sevgiyle,