Muhakkak bu değerli atasözümüz veya türevlerini duymuş belki de bizzat deneyimlemişsinizdir. Küçüklüğümüzden bu yana ben ve kız kardeşlerime kulağımıza küpe niyetine annemiz tarafından takılan bir sözdür “Asil azmaz, bal kokmaz. Kokarsa yağ kokar aslı ayrandır.” Her vakit bilmişizdir asaletin yaşamın temel mihenklerinden olduğunu. Bu öyle bir kavram öyle bir tavırdır ki, yüce bir dağ başında bir çobanda rastlayıp bir milyarderin iki çift lafında kaybedebilirsiniz… Günümüzde ‘paranın gücü’ üzerine bir gerçek var. Medyada, arkadaş çevremizde bizlere dayatılan ‘asaletli yaşama tekniği’ de maalesef paranın gücü ile doğru orantılıdır. Yaşamayı yalnızca paranın satın alabileceği değerlerden ibaret sayan bir insan çeşidi ile istesek de istemesek de yenidünya düzeninde sıkça karşılaşmaktayız. Seni param ile ‘döver’, param ile ‘satın alır’, param ile ‘dize getiririm’ repliklerini duyabileceğiniz bir türden bahsediyorum. Alnının teriyle çalışan namuslu insanlara hakaret etmeyi marifet sayabilen, eşrafının/soylu ailesinin geçmişini ve iktidar gücünü tek övünç kaynağı olarak sunabilen, tevazuyu aşağılık kompleks olarak algılayan insanları gördükçe asaletin en azından artık ‘Ne Olmadığını’ çok daha bir iyi anlamaktayım. ‘

Ne Olduğunu’ ise yüzlerce kişilik aile şenliğine davet ettiği misafirlerini büyük saygı, nezaket, alçak gönüllükle ağırlayan Şarkışlalı dostlarımızın tavırları sayesinde belleğime kazımaktayım. Fotoğraf sayesinde sıkça köy ahalisinin evlerine, sofralarına konuk oluyorum/oluyoruz. Tertemiz Anadolu insanının kadın-erkek ayırt etmeksizin candan hizmetlerini, art niyetsiz ifadelerini ve gönül zenginliklerini bilfiil görmeniz, yaşamanız gerekli. Asaletin kaybolduğu yerde size altın bir sinide nasıl sunulduğunu görünce emin olun afallayacaksınız. İşte o vakit bilmeden de olsa yaptığımız kimi çiğ hareketlerin insanın aklına gelip, utancından yanaklarının al al olmaması mümkün olmayacak.

Nihayetinde hepimizin değerlendireceği gibi, başına her ne gelirse gelsin, hangi statüye erişirse erişsin, hangi eğitimi alırsa alsın köklerinde görmüşlük- geçirmişlik/ Asaleti olan insanın hali bir başka o muhakkak.

Şirazlı Sadi’ nin Bostan’ ından bir kesitle sona erdirmek isterim yazımı izninizle:

“Büyümek istersen küçülmelisin kendi gözünde. Yücelik damına tevazu merdiveniyle çıkılır. Meyveli ağacın dalı yere eğilir, asaletli insan da alçak gönüllü olur.”

Sevgiyle,

Feride Hande Batmaz